در بیانیه طب سنتی سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال ۱۹۷۸ طب سنتی اینگونه تعریف شده است: «مجموعهی تمامي علوم نظري و عملي که در تشخيص طبي، پيشگيري و درمان بيماريهاي جسمي، ذهني يا ناهنجاريهاي اجتماعي به کار ميرود و به صورت گفتاري يا نوشتاري از نسلي به نسل ديگر انتقال يافته است».
در سال ۲۰۰۰ میلادی با تجدید نظر، طب سنتی را اين گونه تعريف نمودند: «طب سنتي واژهاي کلي است که هم به سيستمهاي طب سنتي مانند طب سنتي چين، آيرووداي هند، طب يوناني، عربي و هم به انواع مختلف طب بومي اطلاق ميشود. درمانهاي طب سنتي شامل دارو درماني (استفاده از گياهان دارويي، اجزاي حيواني و معدني) و روشهاي غير دارويي (مانند طب سوزني، ماساژ، درمانهاي روحي رواني) است. در مجموع شامل کليهي اقدامات بهداشتي، رويکردها، اطلاعات و باورهايي است كه به اشكال مختلف دارويي و غير دارويي، براي حفظ سلامتي و همچنين درمان، تشخيص و پيشگيري از بيماريها به كار ميروند. در صورتي كه اين اعمال جزيي از سنت يك كشور يا در بطن سيستم خدمات پزشكي رسمي آن كشور نباشد، واژههاي مكمل، جايگزين، غيرمتعارف يا موازي به كار ميرود.»طب سنتی، روش با قدمت پنج هزار ساله که ریشه آن از کشور های آسیايي مي باشد. مهم ترين کشور در اين زمينه چين است. سر منشاء طب سنتي چيني اطراف رود خانه ي زرد در چين است که در آنجا به صورت علمي و دانشگاه تدريس مي شده.در کتیبههای دوران «این شآن» (قرن ۱۶-۱۱ ق. م)، نگاشته شده روی استخوانها يا لاک لاکپشتان در بيش از سه هزار سال پيش، مواردي مربوط به پزشکي، بهداشتي و بيش از ۱۰ نوع بيماري درج شده است. در سلسله «جئو»، روشهاي درماني ازجمله شيوههاي چهارگانه تشخيص بيماري يعني نظارت، استماع و استشمام، استفهام و گرفتن نبض و شيوهاي معالجه مانند، دارو، سوزني و عمل جراحي مورد استفاده قرار گرفت. در دوران سلسلههاي «چين» و «هان»، «هوان دي نه جين» و كتابهايي مانند آن با تئوري منظم به رشته تحرير درآمد. اين كتاب نخستين اثر كلاسيك و تئوريك موجود طب چيني بهشمار ميرود.» تئوري بيماريهاي مرتبط با سرماخوردگي كه «جان جون جين» نوشته است، شامل اصول تشخيص امراض گوناگون و معالجه آنها براساس تحليل همهجانبه بيماريها و حالت مزاجي بيماران است. اين اثر در توسعه طب باليني چيني تاثيرگذار بوده است. علم جراحي در سلسله «هان» سطح نسبتاً عالي داشت. طبق كتاب «تاريخ سه كشور پادشاهي»، «خوا تو» طبيب مشهوري بوده كه در چين زندگي ميكرد و به درمان بيماريهاي گوناگون ميپرداخت و از مايع بيحسي تمام بدن به نام «پودر ما في» براي جراحيها استفاده ميكردند.